خوشحالم که از بازیِ کودکانهی رقابت و قیاس جهان خودم با جهان آدمها بیرون آمدهام و کاری به کار هیچکس ندارم! خوشحالم که چند قدم به آرامش نزدیکتر شدهام... مانده چند مانع دشوار که آنها را هم که رد کنم، آمادهام تا وسط حاشیهی کوچک و امنی که ساختهام پناه بگیرم و به هیچ خواسته و هیچ آرزوی محالِ دیگری فکر نکنم و هیچ توقع بیشتری از خودم نداشتهباشم. من واقعا بیشتر از توانم و با حریفهای نابرابرِ بسیاری جنگیدهام تا امروز و همین کافیست...