یه شامِ دونفره باب طبعِ آقایِ خونه🙇


می خواهم دوستت داشته باشم !
به اندازه ی تمام زمان هایی که تو دوستم داشتی و من حواسم نبود ...
به اندازه ی تمامِ روزهایی که صبورانه حق را به من دادی و می دانستی که حق با من نیست !
و مرور می کنم ؛
تک تکِ ثانیه هایی را که می خواستی کنارم باشی و من دور می شدم ،
تک تکِ دوستت دارم هایی که پشتِ سکوت و از خودگذشتگیِ تو بود و من نمی دیدم ،
قبول دارم ،
قبول دارم که با تو بدکرده ام خوبِ من !
اما تو مرا ببخش ؛
برای روزهایی که می خواستی ام و نمی خواستمت ،
برای عشقی که به پایِ بی تفاوتی ام ریختی ،
برای ثانیه هایی که دلت می شکست و چیزی نمی گفتی .
که تو مهربان ترین برایِ منی ...
ببین که به تابستانِ آغوشِ تو باز گشته ام ،
آمده ام تا شانه به شانه ی هم ، همه چیز را درست کنیم ،
که تنهایی ات را جبران کنم ،
که تا همیشه کنارت بمانم ...
هوای بیرون از این خانه سرد بود ، برایم کمی چای بریز ،
کمی بخند ، کمی حرف بزن ، کمی در آغوشم بگیر ...
می خواهم دوباره عشق را ببینم ،
عشقی که سالهاست میانِ التهابِ بوسه های تو ، نفس می کشد ...