تاریخچه قیمه
عموما خورش قیمه را بر دو نوع خورش قیمه سیب زمینی و خورش قیمه بادنجان طبخ می‌کنند. البته انواع و اقسام دیگری قیمه در شهرهای مختلف ایران تهیه می‌شود که غالبا در مواد اولیه یکی هستند و تنها در شیوه پخت و طعم دهی تفاوت دارند، به طور مثال قیمه بوشهری از انواع مشهور خورش قیمه است. همچنین در کشور عراق نیز نوعی قیمه به نام قیمه علاچی یا قیمه نجفی وجود دارد که بجای لپه با نخود و البته بدون سیب زمینی تهیه می‌شود.
تاریخچه دقیقی از زمان پیدایش این خوراک وجود ندارد، اما بنا بر اعتقاد برخی از تاریخ‌نگاران و با بررسی ریشه کلمه قیمه حدس می‌زنند که طبخ این غذا قدمت بسیاری دارد. در لغت نامه دهخدا کلمه قیمه از ریشه ترکی به معنای گوشت قطعه شده شده آمده است، اما بنا بر اعتقاد زبان‌شناسان ریشه قیمه از کلمه “کیمه” در زبان اکدی و به همان معنا گرفته شده است.
شاردن که در دوره صفوی به ایران سفر کرده است از این خورشت نام میبرد.همچنین نادر میرزا قاجار آن را شاهنشاه خورشت و مربوط به دوره ساسانی میداند.